ၿငိမ္းခ်မ္းေရးနဲ႕ ဒီမိုကေရစီ

သမၼတႀကီး ဦးသိန္းစိန္ အစိုုးရသစ္ လက္ထက္တြင္ ဒီမိုကေရစီ အသြင္ကူးေျပာင္းေရး လုပ္ငန္းမ်ားႏွင့္ အမ်ိဳးသား ျပန္လည္ သင့္ျမတ္ေရး လုပ္ငန္းမ်ားကို ခပ္ျမန္ျမန္ ခပ္သြက္သြက္ လုပ္လာသည္ကို ဝမ္းေျမာက္စရာ ေတြ႕ရပါသည္။ ထိုကဲ့သို႕ အသြင္ ကူးေျပာင္းေရး လုပ္ငန္းမ်ား လုပ္ေဆာင္ရာတြင္ ျပည္သူမ်ား၊ ႏုိင္ငံေရး အဖြဲ႕အစည္းမ်ား၏ အျမင္မ်ားကိုပါ မီဒီယာမ်ားေပၚက ဖတ္ရသည္ မွာလည္း အားတက္စရာ ေကာင္းလွေပ၏။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ တုန္းက ကိုုယ္တုိင္ မေျပာရဲ မဆိုရဲ ေနခဲ့ရသည့္ အခ်ိန္မ်ားႏွင့္ ယွဥ္လိုက္လွ်င္ ေျပာခြင့္ ေပးခဲ့သူမ်ားေရာ၊ မိမိအျမင္ကို ေျပာဆို ေနၾကသူမ်ား ကိုပါ ေလးစားမိပါသည္။ 

 

ျပည္တြင္း ႏုိင္ငံေရး အင္အားစုမ်ားႏွင့္ ေျပလည္မႈအရိွန္ ေကာင္းလာခ်ိန္တြင္ တုိင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္ အဖြဲ႕မ်ားႏွင့္ ျဖစ္ပြားေနသည့္ တိုက္ပြဲမ်ားကို ရပ္ဆုိင္းၿပီး ျပည္တြင္း ၿငိမ္းခ်မ္းေရး တည္ေဆာက္ရန္ အတြက္ တိုက္တြန္းမႈ မ်ားလည္း အင္ႏွင့္အားႏွင့္ ေပၚထြက္လာသည္ကို သတိျပဳမိပါသည္။ လြတ္လပ္ေရး ရကတည္းက ျပည္တြင္း ေသာင္းက်န္းမႈ ဒဏ္ႏွင့္ ရင္ဆုိင္ ေနခဲ့ရေသာ ႏုိင္ငံအေနျဖင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ရဖို႕ လိုသည္ကလည္း အမွန္ပင္ ျဖစ္သည္။ ႏုိင္ငံတြင္ တာ၀န္ယူခဲ့သည့္ အစိုးရ အဆက္ဆက္က ၿငိမ္းခ်မ္းေရး အတြက္ သူ႕နည္းသူ႕ဟန္ႏွင့္ ႀကိဳးစား ခဲ့သကဲ့သို႕ လူအမ်ား ၾကည္ညိဳေလးစား ခံရသည့္ ဆရာႀကီး သခင္ကိုယ္ေတာ္မိႈင္း ကဲ့သို႕ေသာ ပုဂၢိဳလ္ႀကီးမ်ား ကလည္း ဦးေဆာင္ ႀကိဳးစားခဲ့သည္။ ေအာင္ျမင္ သည္လည္း ရိွသလို မေအာင္ျမင္တာ ေတြလည္း ရိွသျဖင့္ ေသာင္းက်န္းမႈ ျပႆနာက ယေန႕အထိ ရိွေနဆဲ ျဖစ္သည္။ 

 

ယခုအခါ တြင္လည္း ျပည္တြင္း ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ ေျပာၾကေရးၾက တိုက္တြန္းၾကသည္ကို ေတြ႕ရသည္။ ထိုအထဲတြင္ မိမိ အေနျဖင့္ ေထာက္ျပလိုေသာ အခ်က္မ်ားလည္း ပါေနသည့္ အတြက္ ဝင္ေရာက္ ေဆြးေႏြးရျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ 

 

ပထမဆံုး အခ်က္မွာ ေဝဖန္သူ အခ်ိဳ႕က ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္ လက္နက္ကိုင္ ပဋိ့ပကၡမ်ား ရိွေနသေရြ႕ ဒီမိုကေရစီစနစ္ ထြန္းကားၿပီဟု မဆိုႏုိင္ဟု ေျပာၾကားေနသည့္ အခ်က္ ျဖစ္သည္။ ထိုသူတို႕က ဒီမိုကေရစီ စနစ္သည္ ျပႆနာ အားလံုးကို ေျဖရွင္း ေပးႏုိင္သည့္ စနစ္အျဖစ္ ႐ႈျမင္ထားသျဖင့္ ထိုကဲ့သို႕ သံုးသပ္ျခင္း ျဖစ္ႏုိ္င္သလို အစိုးရသစ္၏ လုပ္ေဆာင္ခ်က္မ်ား အေပၚ အသိအမွတ္ ျပဳရန္ ဝန္ေလးေနဆဲ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ျပည္တြင္း ေသာင္းက်န္းမႈ ျပႆနာႏွင့္ အစိုးရသစ္၏ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ကို ခ်ိတ္ဆက္ထားျခင္းလည္း ျဖစ္ႏုိ္င္ေပသည္။ 

 

ႏုိင္ငံတကာ ျဖစ္ရပ္မ်ားကို ေလ့လာမည္ ဆိုလွ်င္ ဒီမိုကေရစီ ႏိုင္ငံမ်ားတြင္လည္း ျပည္တြင္း ေသာင္းက်န္းမႈ သို႕မဟုတ္ အၾကမ္းဖက္ ျပႆနာမ်ားႏွင့္ ရင္ဆုိင္ေနရဆဲ ျဖစ္သည္ကို ေတြ႕ရမည္ ျဖစ္သည္။ အေမရိကန္ ႏုိင္ငံပင္လွ်င္ ယေန႕အထိ ျပဴတိုရီကန္ လြတ္ေျမာက္ေရး လႈပ္ရွားမႈအတြက္ အၾကမ္းဖက္ ႀကိဳးစားမႈမ်ားႏွင့္ ရင္ဆုိင္ ေနရသကဲ့သို႕ ျပည္နယ္မ်ား၏ အခြင့္အေရးကို ကာကြယ္လိုသည့္ လူျဖဴ အစြန္းေရာက္ အဖြဲ႕အစည္းမ်ား၏ လႈပ္ရွားမႈ မ်ားႏွင့္လည္း ရင္ဆုိင္ေနရဆဲ ျဖစ္သည္။ အိုကလာဟိုးမား ဗံုးခြဲ တုိက္ခုိက္မႈႏွင့္ ပထမအႀကိမ္ ကမာၻ႕ကုန္သြယ္ေရး အေဆာက္အအံုကို ဗံုးခြဲ တုိက္ခုိက္ ခဲ့မႈမ်ားမွာ ထို လူျဖဴ အစြန္းေရာက္ အုပ္စုမ်ား၏ လက္ခ်က္ပင္ ျဖစ္သည္။ အလားတူပင္ ဒီမိုကေရစီ ဘိုးေအျဖစ္သည့္ ၿဗိတိန္ႏုိ္င္ငံ ပင္လွ်င္ ေျမာက္ပိုင္း အာယာလန္ ခြဲထြက္ေရး လႈပ္ရွားမႈ ျဖစ္သည့္ အိုိင္အာရ္ေအ အဖြဲ႕၏ အၾကမ္းဖက္ တုိက္ခုိက္မႈ မ်ားကို ၁၉၂၀ ျပည့္လြန္ ႏွစ္မ်ားကေနၿပီး ၂၀၀၇ ခုႏွစ္ ေလာက္အထိ ရင္ဆိုင္ ခဲ့ရၿပီး ေျမာက္ပိုင္း အိုင္ယာလန္ကို အစိုးရက စစ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရး ပံုစံျဖင့္ တုိက္႐ိုက္ အုပ္ခ်ဳပ္ခဲ့ရသည့္ အခ်ိန္မ်ားပင္ ရိွခဲ့ဖူးသည္။ အာရွတိုက္က သက္တမ္းရွည္ ဒီမိုကေရစီ နုိင္ငံ ျဖစ္သည့္ အိႏိၵယႏုိင္ငံ မွာလည္း ယေန႕အထိ ေမာ္ဝါဒီ သူပုန္မ်ား၊ နာဂ၊ ကူကီးခ်င္းႏွင့္ အာသံျပည္နယ္ ခြဲထြက္ေရး လႈပ္ရွားမႈမ်ားကို ရင္ဆုိင္ တိုက္ခုိက္ ေနရဆဲ ျဖစ္သည္။ အိမ္နီးခ်င္း ထိုင္းႏုိင္ငံ တြင္လည္း ေတာင္ပိုင္း ျပည္နယ္မ်ားတြင္ အစၥလမ္ဝါဒီ ခြဲထြက္ေရး သူပုန္မ်ား၏ လႈပ္ရွားမႈမ်ားႏွင့္ ရင္ဆုိင္ေနရဆဲ ျဖစ္ၿပီး အာဆီယံ အဖြဲ႕ဝင္ႏုိင္ငံ တစ္ႏုိင္ငံ ျဖစ္သည့္ ဖိလစ္ပိုင္မွာလည္း ေတာင္ပိုင္း မင္ဒါနာအို ကၽြန္းတြင္ အစၥလမ္္ ခြဲထြက္ေရး ဝါဒီမ်ားႏွင့္ တုိက္ပြဲ ဝင္ေနရဆဲ ျဖစ္ကာ အေမရိကန္ ႏုိင္ငံမွပင္ ဝင္ေရာက္ ကူညီေနရသည့္ အေျခအေနတြင္ ရိွပါသည္။ အေမရိကန္တို႕ ဦးစီးၿပီး ဒီမိုကေရစီ ေဖာ္ေဆာင္ေရးကို ေဆာင္ရြက္ ေပးေနသည့္ အီရတ္၊ အာဖဂန္ ႏုိင္ငံမ်ား မွာလည္း ေရြးေကာက္ပြဲ မ်ားမွတဆင့္ ဒီမိုကေရစီ အစိုးရမ်ား ေပၚထြက္ လာသည့္တုိင္ ျပည္တြင္း ေသာင္းက်န္းမႈ တုိက္ပြဲမ်ားႏွင့္ ရင္ဆုိင္ ေနရာက အေမရိကန္ႏွင့္ ေနတိုးအဖြဲ႕ ကိုယ္တုိင္ ဝင္တုိက္ ေနရသည့္ အေျခအေနတြင္ ရိွေနသည္ကို ေတြ႕ႏုိင္ပါ၏။ 

 

ထို႕ကဲ့သို႕ ေထာက္ျပ ေနျခင္းသည္ ဒီမိုကေရစီ စနစ္သည္ အမ်ားစု ဆႏၵျဖင့္ အုပ္ခ်ဳပ္သည့္ စနစ္ ျဖစ္ေသာ္လည္း လူနည္းစုက လူမ်ား၏ ဆႏၵကို လိုက္နာရန္ ျငင္းဆန္ျခင္း၊ သို႕မဟုတ္ ၎တို႕ကို ပစ္ပယ္ ထားသည္ဟု ယူဆျခင္း တို႕ေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚလာသည့္ မေက်နပ္မႈ မ်ားကို လက္နက္ကိုင္ နည္းျဖင့္ ေျဖရွင္းရန္ ႀကိဳးစားမႈမ်ား ျဖစ္ေပၚ ႏုိင္သည္ကို ေထာက္ျပျခင္းသာ ျဖစ္သည္။ ထိုလက္နက္ကိုင္ ပဋိပကၡမ်ား ရိွေနျခင္းေၾကာင့္ သက္ဆုိင္ရာ ႏုိင္ငံကို ဒီမိုကေရစီ မထြန္းကားဟု ေျပာ၍လည္း ရမည္မဟုတ္ေပ။ ဒီမိုကေရစီ ရိွျခင္း မရိွျခင္းသည္ က်င့္သံုးသည့္ ႏုိင္ငံေရး စနစ္အေပၚတြင္ မူတည္ေနျခင္း ျဖစ္ၿပီး လက္နက္ကိုင္ ပဋိပကၡ မ်ားမွာ သက္ဆုိင္သူ မ်ား၏ သေဘာထား အေပၚတြင္ မူတည္ေနသျဖင့္ ႏွစ္ခုကို ထပ္တူျပဳၿပီး စဥ္းစား၍ မျဖစ္ႏုိင္ဟု ျမင္မိပါသည္။ ျမန္မာ့သမိုင္းတြင္ ဒီမိုကေရစီ စနစ္ကို ပီပီျပင္ျပင္ က်င့္သံုး ခဲ့ပါသည္ဟု ေျပာဆိုေနသည့္ ၁၉၄၈-၁၉၆၂ ကာလသည္ ျပည္တြင္း ေသာင္းက်န္းမႈ အရိွန္ အျမင့္ဆံုး ျဖစ္ခဲ့သည္ ကိုလည္း ေတြ႕ႏုိင္ပါသည္။ သို႕ေသာ္ ဒီမိုကေရစီ စနစ္တြင္ လူအမ်ားက မိမိတို႕ အယူအဆမ်ားကို ပြင့္လင္းစြာ တင္ျပႏုိင္ျခင္း၊ မိမိတို႕ အယူအဆမ်ားကို အေကာင္အထည္ ေဖာ္ရန္အတြက္ ႏုိင္ငံေရး လမ္းေၾကာင္း ရိွျခင္းတို႔ေၾကာင့္ ပဋိပကၡမ်ား အေျဖရွာရန္ အတြက္ ပိုမို လြယ္ကူသည္ ဟုေတာ့ ဆိုႏုိင္ပါသည္။

ေနာက္ထပ္ ေဆြးေႏြးလိုေသာ အခ်က္မွာ အစိုးရဘက္မွ အပစ္အခတ္ ရပ္ဆိုင္းေရးကို တစ္ဘက္သတ္ စတင္ ျပဳလုပ္ၿပီး ႏုိင္ငံေရး ေဆြးေႏြးမႈမ်ား စတင္ျပဳလုပ္ရန္ ဆိုသည့္ ေတာင္းဆိုခ်က္ ျဖစ္သည္။ တကယ္ေတာ့ လက္နက္ကိုင္ ပဋိပကၡ ဆိုသည္မွာ ဘယ္အေၾကာင္းေၾကာင့္ စခဲ့သည္ ျဖစ္ျဖစ္ ႏွစ္ဘက္လံုး လက္နက္ကိုင္ တုိက္ခုိက္ေနျခင္းသာ ျဖစ္သည္။ ပမာ ဆိုရလွ်င္ ဓားကိုင္ၿပီး ရန္ျဖစ္ေနေသာ လူႏွစ္ေယာက္ႏွင့္ တူ၏။ တစ္ေယာက္ထဲကို ဓားခ်ခုိင္း၍ မရ ႏွစ္ေယာက္လံုး ၿပိဳင္တူ ဓားခ်ၿပီးမွ ျဖန္ေျဖ၍ ရမည္ျဖစ္သည္။ ေနာက္ၿပီး ယခင္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ေဆြးေႏြးမႈမ်ားတြင္ အစိုးရဘက္မွ တစ္ဘက္သတ္ အပစ္အခတ္ ရပ္စဲမႈမ်ား လုပ္ခဲ့ဖူးသည္။ သို႕ေသာ္ တစ္ဖက္ အဖြဲ႕အစည္းက အခြင့္အေရး ယူၿပီး နယ္ေျမ တိုးခ်ဲ႕မႈမ်ား၊ တိုက္ခုိက္မႈမ်ား ျပဳလုပ္ခဲ့သည္ ကိုသာ ေတြ႕ခဲ့ရသည့္ သင္ခန္းစာလည္း ရိွသည္။ ဖဆပလ လက္ထက္က ဦးႏုကလည္း လုပ္ဖူူးသည္။ ထိုအခါ ဗကပ တို႕က အခြင့္အေရး ယူၿပီး ဗကပ၊ အလံနီ ကြန္ျမဴနစ္၊ ျပည္သူ႕ရဲေဘာ္ ေပါင္းၿပီး တပ္ေပါင္းစု ဖြဲ႕ျခင္း၊ မံုရြာခ႐ိုင္ႏွင့္ ဂန္႕ေဂါခ႐ိုင္ တို႕တြင္ သံုးပါတီ စုစည္းၿပီး အစည္းအေဝး က်င္းပျခင္းမ်ား ျပဳလုပ္ျခင္းျဖင့္ အစိုးရ အေပၚ အျမတ္ထုတ္ရန္ ႀကိဳးစားခဲ့သျဖင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ကမ္းလွမ္းမႈ ပ်က္ျပယ္ ခဲ့ရဖူးသည္။ ေတာ္လွန္ေရး အစိုးရ လက္ထက္ကလည္း အေထြေထြ လြတ္ၿငိမ္း ခ်မ္းသာခြင့္ ေပးၿပီး တပ္မ်ားကို တစ္ဖက္သတ္ အပစ္အခတ္ ရပ္စဲရန္ အမိန္႕ ေပးခဲ့သည္။ သို႕ေသာ္ ဗကပႏွင့္ ေကအင္ယူ တို႕က ျမစ္ဝကၽြန္းေပၚႏွင့္ ပဲခူး႐ိုးမ ေဒသတြင္ ၎တို႕ လက္လြတ္ခဲ့ရေသာ နယ္ေျမမ်ားတြင္ ျပန္လည္ ဝင္ေရာက္လာျခင္း၊ ၿမိဳ႕ေပၚရိွ ၎တို႕ အမာခံမ်ားႏွင့္ အဆက္အသြယ္မ်ား ျပန္လည္ ထူေထာင္ခဲ့ျခင္း တို႕ကို္ ျပဳလုပ္႐ံု သာမက ၿမိဳ႕ေပၚ ဆႏၵျပပြဲ မ်ားျဖင့္ အစိုးရ အေပၚ ဖိအားေပးရန္ ျပဳလုပ္ ခဲ့သျဖင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ပ်က္ခဲ့ရသည္။ ထိုအေၾကာင္း အခ်ိဳ႕ကို သခင္သန္းထြန္း၏ ေနာက္ဆံုးေန႕မ်ား စာအုပ္တြင္ ဖတ္ႏုိင္ပါသည္။ ထိုအခ်ိန္က ျမစ္ဝကၽြန္းေပၚတြင္ အရာရိွငယ္ ဘဝႏွင့္ တာ၀န္က်ခဲ့ရာ ေျမာင္းျမခရိုင္တြင္ တပ္မေတာ္ တပ္ခြဲ တစ္ခုကို ဗကပႏွင့္ ေကအင္ယူ ပူးေပါင္းမဒညတ တပ္ေပါင္းစု အဖြဲ႕က ဝင္တုိက္သျဖင့္ တပ္ခြဲမွဴးႏွင့္ ရဲေဘာ္ငါးဦး က်ဆံုးၿပီး အေတာ္မ်ားမ်ား ဒဏ္ရာရသျဖင့္ မိမိတို႕ သေဘာၤျဖင့္ သြားသယ္ ခဲ့ရသည္ ကိုလည္း မွတ္မိေသးသည္။ ထိုအခ်ိန္က တပ္မေတာ္ ဘက္က အပစ္အခတ္ ရပ္စဲ ထားသျဖင့္ ေအးေအး ေဆးေဆး ေနခ်ိန္တြင္ နံနက္ လင္းအားႀကီး အလစ္ ဝင္တုိက္သျဖင့္ အထိအခုိက္ မ်ားခဲ့ရသည္။ ဝင္တုိက္ေသာ အဖြဲ႕မ်ားက စခန္းကို တုိက္သည့္အျပင္ စပါးဒိုင္မွ ေငြမ်ားကိုပါ လုယက္ သြားခဲ့ေသးသည္။ ထိုကိစၥနဲ႕ ပတ္သက္ၿပီး ရန္ကုန္တြင္ ေရာက္ေနေသာ မဒညတ အဖြဲ႕က ေအာက္ေျခက မသိလို႕ လုပ္မိတာပါဟု ဆင္ေျခ ေပးခဲ့သည့္အျပင္ ေနာင္ မျဖစ္ေစေရး အတြက္ အစိုးရတပ္ မ်ားကို သူတို႕ႏွင့္ ထိစပ္ေနေသာ နယ္ေျမမ်ား ကေန ေနာက္ဆုတ္ေပးဖို႕၊ အပစ္အခတ္ ရပ္စဲထားစဥ္ ကာလတြင္ မဒညတ အဖြဲ႕ဝင္ ျဖစ္သည့္ ဗကပႏွင့္ ေကအင္ယူ တပ္ဖြဲ႕မ်ား အေနျဖင့္ လုပ္ရိုးလုပ္စဥ္ အခြန္ေကာက္ျခင္း၊ လူသစ္စုျခင္းတို႕ လုပ္ခြင့္ေပးဖို႕ တင္ျပခဲ့သည္ ကိုလည္း မွတ္မိေသးသည္။ ထို႕အတူ ၁၉၈၀ ခုႏွစ္ လမ္းစဥ္ပါတီ အစိုးရက ေကအိုင္ေအႏွင့္ ေဆြးေႏြးရန္ အတြက္ အပစ္အခတ္ ရပ္စဲထားခ်ိန္တြင္ ေကအိုင္ေအက ဗကပမ်ားကို ကခ်င္ျပည္နယ္ႏွင့္ စစ္ကိုင္းတိုင္း အတြင္း ေခၚသြင္း လာခဲ့သည္။ ထို႕ျပင္္ အပစ္အခတ္ ရပ္စဲေရးကို အေၾကာင္းျပဳၿပီး ၿမိဳ႕မ်ားတြင္ ရိွေနသည့္ ျပည္သူ႕ ေကာင္စီႏွင့္ တပ္မေတာ္တြင္ အမႈထမ္း ေနသူ ကခ်င္ လူမ်ိဳးမ်ား၊ ၎တို႕၏ မိသားစုမ်ားကို ဖမ္းဆီး သတ္ျဖတ္ျခင္းမ်ား ျပဳလုပ္ခဲ့သည္။ စစ္တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းအုပ္ႀကီး ဘဝမွ အၿငိမ္းစား ယူၿပီး ဗန္းေမာ္ ေဒသတြင္း ခရစ္ယန္ ဘာသာ ျပန္႕ပြားေရးကို လုပ္ေဆာင္ေနသည့္ ဗိုလ္မွဴးႀကီး ခြန္ေနာင္ကို ဖမ္းၿပီး သတ္ရန္ လုပ္ခဲ့သျဖင့္ ခရစ္ယန္ အသင္းေတာ္မ်ားက ေငြေပးၿပီး ျပန္ေရြးခဲ့ရသည္။ တပ္မေတာ္တြင္ ပထမဆံုး ကခ်င္လူမ်ိဳး ဗိုလ္မွဴးခ်ဳပ္ ျဖစ္ခဲ့သည့္ ဗိုလ္မွဴးခ်ဳပ္ လဇြန္တန္ဂ်ီး (ၿငိမ္း) ကိုလည္း ဝင္ဖမ္းသျဖင့္ လက္လြတ္ ထြက္ေျပးခဲ့ရသည္။ ဖားကန္႕၊ တႏုိင္း ေဒသတြင္ ေကအုိင္ေအ တပ္မဟာ ၂ က အစိုးရ စခန္းမ်ားကို ဝင္တုိက္ၿပီး သိမ္းပို္က္ခဲ့သည္။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ေဆြးေႏြးမႈ ပ်က္ျပား သြားခဲ့ရသည္။ ထို႕ေၾကာင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ ဆိုလွ်င္ အစိုးရ တစ္ဘက္တည္း မွာသာ တာဝန္ရိွသည္ မဟုတ္ ႏွစ္ဘက္လံုးတြင္ တာဝန္ရိွသည္။ အစိုးရဘက္ကို ေျပာသလို ယေန႕ ကခ်င္ျပည္နယ္တြင္ ျဖစ္ေနသည့္ ဗံုးခြဲမႈမ်ား၊ တံတားခ်ိဳးမႈမ်ား အတြက္လည္း ေကအိုင္ေအကို ေျပာဖို႕ တာဝန္ရိွသည္ဟု ဆိုခ်င္သည္။

ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို အားလံုး လိုခ်င္ၾကသည္သာ ျဖစ္သည္။ သို႕ေသာ္ တစ္ဖက္တည္း ကိုသာ ဖိေျပာေနလွ်င္ က်န္တစ္ဖက္က သူတုိ႕ဘက္က ဘာမွ လိုက္ေလ်ာဖို႕ မလိုဟု ယူဆခဲ့လွ်င္ အေပးအယူ လုပ္ဖို႕ ပိုခက္မည္ ျဖစ္သည္။ ထို႕ေၾကာင့္ တကယ္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို လိုလားလွ်င္ ႏွစ္ဘက္လံုး ေရြ႕ေအာင္ တြန္းဖို႕ လိုေၾကာင္း၊ ႏွစ္ဘက္လံုးက လက္သီးဆုတ္ ေျဖဖို႕ လိုေၾကာင္း ျဖည့္စြက္ ေျပာလိုပါသည္။ 

အဏၰ၀ါစစ္သည္