စနစ္တက် ခြဲျခမ္းစိတ္ျဖာ သံုးသပ္ပါ

ကြယ္လြန္သူ စာေရးဆရာ ကဗ်ာဆရာမ်ားအေၾကာင္း လြမ္းစာေတြေရးၾကတဲ့အခါမွာ အရက္ဆိုင္ထဲ အရက္ေသာက္ရင္း ေျပာၾကဆိုၾကတာေတြ အေရးမ်ားေနတဲ့အေၾကာင္း မၾကာမီက ေရးလုိက္ပါတယ္။

စုတုျပဳ

ကြယ္လြန္သူေတြရဲ႕ဂုဏ္သိကၡာ ညႇိဳးႏြမ္းေစ႐ံုသာမက စာကဗ်ာဝါသနာပါတဲ့ လူငယ္ေလးေတြ အတုယူမွားဖြယ္ ျဖစ္ေစတာေၾကာင့္ ေရးလိုက္တာပါ။ လူ႔ဦးေႏွာက္ဆိုတာ 'စုတုျပဳ' ဆုိတဲ့ ဆို႐ိုးစကားအတိုင္း ျဖည္းျဖည္းခ်င္းႏွင့္ တဆင့္ၿပီး တဆင့္ ဖြံ႔ၿဖိဳးလာတာ ျဖစ္တယ္။ ေရွ႕ကပုဂၢိဳလ္ေတြရဲ႕ လုပ္ရပ္ေတြကို ေနာက္လူေတြက အတုယူၾကတယ္ဆိုတာ သဘာဝ ျဖစ္႐ိုးျဖစ္စဥ္ကိစၥ ျဖစ္တယ္။

ကြၽန္ေတာ္တို႔ေခတ္က စာေပသမားမွန္ရင္ လက္ဖက္ရည္က်က်ကို တေန႔ ကိုးခြက္၊ ၁၀ ခြက္ ေသာက္ေလ့ရွိတယ္။ အမ်ားစုက ဆရာဗန္းေမာ္တင္ေအာင္ရဲ႕ ဇာတ္လိုက္ေတြကို အားက်အတုယူခဲ့ၾကတာ ျဖစ္တယ္။ တခ်ဳိ႕က်ေတာ့ သူတို႔ႀကိဳက္တဲ့ စာေရးဆရာေတြ ထိုင္တယ္ဆိုတဲ့ 'တာဝွာ'ဘား တို႔ 'က်ံဳဝွာ'ဘား တို႔မွာ သြားထိုင္ၾကတယ္။ ေနာက္ပိုင္းလူငယ္ေတြက်ေတာ့ ကဗ်ာဆရာေတြ အထိုင္မ်ားတယ္ဆိုတဲ့ ေရေက်ာ္နဲ႔ ၄၂ လမ္းက အရက္ဆိုင္ေတြမွာ ၾကက္႐ိုးသုပ္နဲ႔ ေပ်ာ္ၾကတယ္။

သစၥာရွိၿပီး ေမတၱာႀကီးမား

တခ်ဳိ႕စာေရးဆရာ ကဗ်ာဆရာေတြ အရက္ႀကိဳက္လို႔ ေသာက္ၾကတယ္။ တခ်ိန္တည္းမွာ သူတို႔ဟာ စာေရးဆရာေကာင္း၊ ကဗ်ာဆရာေကာင္းေတြ ျဖစ္ၾကတယ္။ စားဝတ္ေနေရး ျပည့္စံုေအာင္ တာဝန္မယူႏိုင္ေပမယ့္ အမ်ားစုဟာ သစၥာရွိၿပီး ေမတၱာႀကီးမားတဲ့ လင္ေယာက်္ားနဲ႔ ဖခင္ေတြ ျဖစ္ၾကတယ္။

သူတုိ႔သားသမီးေတြရဲ႕ စိတ္ထဲမွာ သူတုိ႔အေဖဟာ အရက္သမားႀကီးပါလားဆိုတဲ့ အရိပ္မည္းႀကီး လႊမ္းမိုးေနေအာင္ မလုပ္သင့္ၾကပါဘူး။ သူတို႔အေဖမ်ားဟာ ဘယ္ေလာက္ ေကာင္းတဲ့စာေတြ၊ ကဗ်ာေတြ ေရးခဲ့ၾကသူေတြျဖစ္တယ္ဆိုတဲ့ ဂုဏ္ယူစိတ္နဲ႔ ႀကီးျပင္းလာေစသင့္ပါတယ္။ သိမ္ငယ္စိတ္နဲ႔ ႀကီးျပင္းလာရတဲ့ ကေလးမ်ားဟာ တသက္လံုး ေၾကာက္စိတ္ႀကီးမားေနတတ္ၿပီး လူေတာမတိုး ျဖစ္သြားတတ္ပါတယ္။

လြမ္းစာ အေရးေကာင္းသူ

အေမ လူထုေဒၚအမာဟာ ကြယ္လြန္သူမ်ားရဲ႕ အေၾကာင္းေရးတဲ့ေနရာမွာ အင္မတန္ ေကာင္းလွတယ္လို႔ အေမ့ ဆရာေတြျဖစ္ခဲ့တဲ့ ဆရာေဇာ္ဂ်ီ၊ ဆရာမင္းသုဝဏ္တို႔ကိုယ္တုိင္ မွတ္ခ်က္ခ်ခဲ့ၾကပါတယ္။ ဒါေတာင္မွ တခ်ဳိ႕က ကြယ္လြန္သူမ်ားရဲ႕ ဘဝအစိတ္အပိုင္းတခ်ဳိ႕ကို ခ်န္လွပ္ေရးသားမႈနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး သေဘာမတူႏိုင္ခဲ့ၾကဘူး။ ဘယ္သူက အရက္သမားျဖစ္ၿပီး ဘယ္သူက ဘိန္းစြဲသူျဖစ္တယ္။ ဘယ္သူက မိန္းမ ဘယ္ႏွေယာက္ယူၿပီး၊ ဘယ္သူက ေယာက္်ား ဘယ္ႏွေယာက္နဲ႔ ညားခဲ့တယ္ ဆိုတာမ်ဳိးေတြကိုပါ အမွန္အတိုင္း ထည့္ေရးသင့္တယ္လို႔ ဆိုသူက ဆိုခဲ့ၾကတယ္။

အေမ လူထုေဒၚအမာကေတာ့ ျပည္သူခ်စ္ေသာ အႏုပညာရွင္ေတြရဲ႕ အႏုပညာအစြမ္းထက္ပံုနဲ႔ ႀကိဳးစားအားထုတ္ပံုေတြ အေၾကာင္းေရးမွ ေႏွာင္းလူေတြအတြက္ အက်ဳိးရွိေစတယ္။ ဘယ္သူ ဘယ္ေလာက္ အရက္ေသာက္ၿပီး ဘယ္ေလာက္ ဖဲကစားေၾကာင္း၊ မိန္းမ ဘယ္ႏွေယာက္ယူေၾကာင္း ဇြတ္ေတြေရးလို႔ ဘယ္သူ႔အတြက္မွ အက်ဳိးမရွိဘူးလို႔ ေျပာေလ့ ရွိပါတယ္။

လူထုေက်ာင္းထြက္

စာေရးဆရာတိုင္းဟာ ကိုယ့္ခံယူခ်က္နဲ႔ကိုယ္ ေရးၾကတာ ျဖစ္တယ္။ အေမမာကေတာ့ သူ႔ခံယူခ်က္အတိုင္း ျပည္သူခ်စ္ေသာ အႏုပညာသည္မ်ားအေၾကာင္း ေရးခဲ့တယ္။ သူ႔ဆရာေတြက ခ်ီးက်ဴးစကားဆိုခဲ့သလို စာဖတ္ပရိသတ္မ်ားကလည္း ႏွစ္သက္ၾကတယ္။ ကိုယ္တိုင္ကလည္း 'လူထု ေက်ာင္းထြက္' ျဖစ္တာေၾကာင့္ အႏုပညာသမားေတြအေၾကာင္း လြမ္းစာေရးၾကတဲ့အခါမွာ သူတို႔ရဲ႕အႏုပညာေတြအေၾကာင္းပဲ မီးေမာင္းထိုးျပသင့္တယ္လို႔ ယူဆသူ ျဖစ္တယ္။

သီခ်င္းတပုဒ္အေၾကာင္းေရးတဲ့အခါမွာ ဘယ္လိုရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ ဒီသီခ်င္းေရးျဖစ္တဲ့အေၾကာင္း၊ သီခ်င္းရဲ႕ သံစဥ္ေတြကို ဘယ္လိုရွာတဲ့အေၾကာင္း၊ စာသားနဲ႔ စကားလံုးေတြရေအာင္ ဘယ္နည္း ဘယ္ပံု ႀကိဳးစားခဲ့တယ္ ဆိုတဲ့အေၾကာင္း စတာမ်ဳိးေတြက ဘယ္အခ်ိန္မွာ ဘယ္သူနဲ႔ ဘယ္လိုအရက္မ်ဳိးေသာက္ၿပီး ေရးတယ္ ဆိုတာမ်ဳိးေတြထက္ ပိုၿပီး တန္ဖိုးရွိတယ္လို႔ ယူဆတယ္။

ပုဂၢိဳလ္ေရး ေရွ႕တန္းတင္တာ မေကာင္း

ဘယ္ေနရာမွာျဖစ္ျဖစ္ ပုဂၢိဳလ္ေရးကို သိပ္ၿပီးေရွ႕တန္းတင္တာ မေကာင္းဘူး ထင္တယ္။ ပုဂၢိဳလ္ကိုးကြယ္မႈကို ဦးတည္ေရာက္ရွိသြားေစႏိုင္တယ္။ အာဏာရွင္စနစ္ဆိုတာ ပုဂၢိဳလ္ကိုးကြယ္မႈလြန္ကဲရာက ေပၚေပါက္လာတာ ျဖစ္တယ္။ ၿမိဳ႕မၿငိမ္း အေၾကာင္း ေရးမယ္ဆိုရင္ ၿမိဳ႕မၿငိမ္းရဲ႕ အႏုပညာအတိမ္အနက္ကို စနစ္တက် ေလ့လာ သုေတသနျပဳၿပီး သီခ်င္းတပုဒ္ခ်င္းစီရဲ႕ သံစဥ္ေတြဟာ ဘယ္လိုသံစဥ္ေတြျဖစ္ၿပီး ဘယ္လို ရွာယူခဲ့ရေၾကာင္း၊ စာသားေတြကိုလည္း ဘယ္လို ရွာခဲ့ေၾကာင္း ခြဲျခမ္းစိတ္ျဖာ ေရးျပမယ္ဆိုရင္ ေနာင္လာေနာက္သား ဂီတဝါသနာရွင္ေတြအတြက္ အမ်ားႀကီး အက်ဳိးရွိေစႏိုင္ပါလိမ့္မယ္။

ၿမိဳ႕မၿငိမ္းရဲ႕ ပံုရိပ္

ၿမိဳ႕မၿငိမ္းအေၾကာင္း ေရးတဲ့စာေတြ အမ်ားႀကီး ဖတ္ခဲ့ဖူးတယ္။ ၿမိဳ႕မၿငိမ္းရဲ႕ သားေတြကိုယ္တိုင္ေရးတဲ့ စာေတြလည္း ဖတ္ခဲ့တယ္။ မွန္တာေျပာရရင္ ဒီေန႔ထိ အားရေက်နပ္ေလာက္တဲ့ စာမ်ဳိးမေတြ႔ေသးဘူးလို႔ပဲ ေျပာခ်င္တယ္။ စာေတြထဲမွာ ဖတ္ရတဲ့ ၿမိဳ႕မၿငိမ္းက ေသးေန ငယ္ေနတယ္။ အားလံုးရဲ႕အေရးအသားေတြက ၿမိဳ႕မၿငိမ္းရဲ႕ စကားလံုးနဲ႔ စာသားေတြ ဘယ္ေလာက္ႏူးညံ့လွပၿပီး ဘယ္ေလာက္ ကဗ်ာဆန္ေၾကာင္း၊ ၿမိဳ႕မၿငိမ္း သီခ်င္းအေရး ဘယ္ေလာက္ေကာင္းေၾကာင္း ၫႊန္းဖြဲ႔တာေတြပဲ မ်ားတယ္။

အားလံုးျခံဳ နိဂံုးခ်ဳပ္လိုက္ေတာ့ ၿမိဳ႕မၿငိမ္းဆိုတာ စာသားနဲ႔ စကားလံုးလွလွေလးေတြ ေရြးခ်ယ္ သီကံုးတတ္တဲ့ သီခ်င္းေရးဆရာတေယာက္ျဖစ္တယ္ ဆိုတဲ့ပံုရိပ္ပဲ ေပၚလြင္ထင္ရွားလာခဲ့တယ္။

အဆေပါင္းမ်ားစြာျမင့္တဲ့

သီခ်င္းအေရးေကာင္းတဲ့ သီခ်င္းေရးဆရာဆိုတဲ့ ပံုရိပ္ဟာ ၿမိဳ႕မၿငိမ္းကို ဂုဏ္ျပဳရာမေရာက္ဘဲ ေသးသိမ္ေအာင္ ႏွိမ့္ခ်ေျပာဆိုလိုက္တာလို႔ ခံစားရတယ္။ တကယ္ေတာ့ ၿမိဳ႕မၿငိမ္းဟာ သာမန္စကားလံုးလွလွေလးေတြ ေရးတတ္တဲ့ သီခ်င္းေရးဆရာ သက္သက္ထက္ အဆေပါင္းမ်ားစြာ ျမင့္မားတဲ့ ဂီတပညာရွင္ႀကီးတေယာက္ ျဖစ္တယ္လို႔ ဆိုခ်င္တယ္။ စိန္ေဗဒါႀကီးဟာ သာမန္ ဆိုင္းဆရာတေယာက္မဟုတ္တဲ့ ဂီတအႏုပညာရွင္ႀကီးတေယာက္ ျဖစ္သလို ဆရာၿငိမ္းဟာလည္း သာမန္ သီခ်င္းေရးဆရာတေယာက္မွ်သာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဂီတ အႏုပညာရွင္ႀကီးတေယာက္ပါ။

သရီးဒီ သံစဥ္ေတြ

ၿမိဳ႕မၿငိမ္းေရးခဲ့တဲ့ သီခ်င္းတိုင္းလိုလိုမွာ စကားလံုး စာသားအလွတင္မက ေတးသြားသံစဥ္ေတြပါ ေရာင္စံုျဖာယွက္ၿပီး လွေနတယ္၊ ႂကြေနတယ္၊ ေခတ္စကားနဲ႔ေျပာရရင္ သရီးဒီသံစဥ္ေတြလို႔ ေျပာႏိုင္တဲ့ သီခ်င္းေတြ အမ်ားႀကီး ေတြ႔ႏိုင္တယ္။ အေတာ္မ်ားမ်ားဟာ ေရွး႐ိုးျမန္မာသံစဥ္မ်ဳိးေတြနဲ႔ မတူကြဲျပားျခားနားေနတာကိုလည္း ဂီတနားရွိသူတိုင္း သိႏိုင္ၾကတယ္။

တခ်ဳိ႕သီခ်င္းေတြမွာ ဘီသိုဗင္ရဲ႕သံစဥ္နဲ႔ ဆင္ေနတာေတြ ေတြ႔ရသလို တခ်ဳိ႕သီခ်င္းၾကေတာ့ မုိးဇက္ရဲ႕ တီးလံုးလိုလို ထင္ရတာမ်ဳိးေတြ ေတြ႔ႏုိင္တယ္။ ဆရာၿငိမ္းဟာ ျမန္မာ့ဂီတကို ကမၻာ့အဆင့္ထိေရာက္ေအာင္ ဆြဲတင္ဖို႔ ႀကိဳးစားေနသူ ျဖစ္တယ္။ သာမန္ သီခ်င္းေရးဆရာတေယာက္ သက္သက္မဟုတ္ဘူး။ ဂီတေဗဒပညာရွင္ (Musicologist) ျဖစ္တယ္။

မ႑ပ္တိုင္ တက္ျပၾကတာ

စိန္ေဗဒါကိုသြားၿပီး ဆိုင္းတီးေကာင္းတယ္လို႔ေျပာလိုက္တာဟာ ခ်ီးက်ဴးရာ မေရာက္ဘဲ ေစာ္ကားသလို ျဖစ္ေစတယ္ဆိုတာ သိဖို႔ ေကာင္းတယ္။ စာေရးသူအေတာ္မ်ားမ်ားက သူတုိ႔ေရးတဲ့ ပုဂၢိဳလ္အေၾကာင္း ေရးခ်င္တာထက္ သူတို႔အေၾကာင္း မ႑ပ္တိုင္တက္ျပခ်င္ၾကတာ မ်ားၾကတယ္။

အဲဒီအေၾကာင္းကို 'ဆင္ျဖဴေတာ္မွီ ၾကံစုပ္တဲ့စာေတြ' ဆိုတဲ့ေခါင္းစဥ္နဲ႔ မဂၢဇင္းတေစာင္မွာ ေရးခဲ့ဖူးေသးတယ္။ ဆင္ျဖဴေတာ္မီွ ၾကံစုပ္တာလည္း လူ႔သဘာဝ၊ မ႑ပ္တိုင္တက္ျပခ်င္တာလည္း လူ႔သဘာဝမို႔ အျပစ္မေျပာခ်င္ပါဘ့ူး။ ဒါေပမယ့္ အေရးခံပုဂၢိဳလ္ရဲ႕ ဂုဏ္သိကၡာကို ညႇိဳးႏြမ္းထိခိုက္ေစတာမ်ဳိး မျဖစ္ေအာင္ေတာ့ ဂ႐ုစိုက္သင့္ၾကတယ္။

လူကို စိတ္မဝင္စားပါနဲ႔

လူငယ္ေတြကို အထူးသျဖင့္ ေျပာခ်င္တာက လူပုဂၢိဳလ္ကို စိတ္ဝင္စားတာထက္ သူတို႔ရဲ႕လုပ္ရပ္ေတြကို ပိုၿပီး စိတ္ဝင္စားေလ့လာပါဆိုတာ ျဖစ္တယ္။ ေမာင္ေခ်ာႏြယ္တို႔၊ ေမာင္ေလးေမာင္တို႔ အရက္ေသာက္တဲ့စာေတြသာ ဖတ္ေနရၿပီး သူတို႔ေရးခဲ့တဲ့ ကဗ်ာေတြကို စနစ္တက် ခြဲျခမ္းစိတ္ျဖာၿပီး သံုးသပ္ျပတဲ့စာမ်ဳိးေတြေတာ့ အေတြ႔ရ အင္မတန္ နည္းပါတယ္။ ေမာင္ေခ်ာႏြယ္တို႔၊ ေမာင္ေလးေမာင္တို႔ဟာ သာမန္ ကဗ်ာဆရာဆိုတဲ့အဆင့္ကို လြန္ေျမာက္ခဲ့သူေတြပါ။ ေသးသိမ္ေအာင္ မလုပ္ၾကေစခ်င္ဘူး။

လူထုစိန္ဝင္း
( Myanmar Express မွကူးယူေဖၚျပသည္ )