သုိ႔ေသာ္ . . . ေလွႀကီးေပၚတြင္ ေလွငယ္တစ္စင္းထပ္၍ တင္လုိက္သကဲ့သုိ႔
ႏုိင္ငံေတာ္စနစ္တစ္ခု အတြင္း၌ ရွိရင္း စဲြဥပေဒစည္းမ်ဥ္းမူေဘာင္မ်ားႏွင့္
အက်ဳံးမ၀င္ဘဲ ယင္းႏုိင္ငံေတာ္ယႏၲရားႏွင့္ စင္ၿပိဳင္လႈပ္ရွားေဆာင္ရြက္မႈ
တစ္ရပ္ေပၚလာခဲ့လွ်င္ ႏုိင္ငံေရးမတည္မၿငိမ္ျဖစ္လာတတ္သည္။ ယင္းကုိ
အေျခခံဥပေဒမူေဘာင္ျပင္ပမွ လႈပ္ရွားမႈမ်ားဟု ဆုိေလ့ရွိသည္။ ႏုိင္ငံတကာ၌
ႏုိင္ငံေရး ေဆာင္ရြက္ၾကရာတြင္ ႏုိင္ငံေရးႏွင့္ ပတ္သက္ေသာ အလုပ္မ်ားကုိ
ႏုိင္ငံေရး ပါတီမ်ားက အေျခခံ ဥပေဒေဘာင္အတြင္းမွ ေဆာင္ရြက္ၾကသည္။
ရည္မွန္းခ်က္ တစ္စုံတစ္ရာအတြက္ သီးသန္႔လႈပ္ရွားမႈမ်ားကုိ
ႏုိင္ငံေရးသမားဟုမေခၚ တက္ႂကြလႈပ္ရွားေဆာင္ရြက္သူမ်ားဟု သာေခၚသည္။
ထုိသူတုိ႔၏ အစုအဖဲြ႕ကုိလည္း စိတ္သန္ရာအက်ဳိးစီးပြားအဖဲြ႕အစည္း interest
Group ဟုသာ ေခၚေလ့ရွိ သည္။ ႏုိင္ငံေရးပါတီဟု မေခၚၾကေပ။ ထုိအဖဲြ႕အစည္းကလည္း
ႏုိင္ငံေရးအာဏာအလုိ႔ငွာ လႈပ္ရွားေဆာင္ ရြက္ျခင္းမရွိၾကေခ်။
သူ႔စည္းကုိယ့္စည္းရွင္းရွင္းလင္းလင္းရွိၾကသည္။ အေျခခံဥပေဒေဘာင္အတြင္းမွ
မဟုတ္ဘဲ ႏုိင္ငံေရးအာဏာ၊ ႏုိင္ငံေရးလုပ္ငန္းမ်ားႏွင့္ ႏႊယ္ဆက္၍
လုပ္ေဆာင္လႈပ္ရွားလာေသာအခါ၌မူ ႐ႈပ္ေထြးမႈမ်ား ျဖစ္ေပၚလာသည္။
ႏုိင္ငံေတာ္အဖဲြ႕အစည္းမ်ား၏ လုပ္ငန္းေဆာင္ရြက္မႈမ်ားႏွင့္ စင္ၿပိဳင္ျဖစ္မႈ၊
ထိပ္တုိက္ျဖစ္မႈ၊ ဖီလာဆန္႔က်င္မႈ စသည္ျဖင့္ အဟန္႔အတား
အေႏွာင့္အယွက္မ်ားျဖစ္ေပၚလာသည္။
ထုိ႔ေၾကာင့္ အမ်ဳိးသားအက်ဳိးစီးပြားကုိ အမွန္တကယ္လုိလားေသာ
ႏုိင္ငံေရးအင္အားစုမ်ားသည္ မိမိတုိ႔၏ ရည္မွန္းခ်က္မူ၀ါဒမ်ားကုိ
တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္ လမ္းမွန္ကမ္း မွန္ ေဆာင္ရြက္ႏုိင္ေရးအတြက္ အေျခခံ
ဥပေဒမူေဘာင္ အတြင္းမွ ႏုိင္ငံေရးပါတီမ်ားအျဖစ္ ဖဲြ႕စည္းကာ ေရြးေကာက္ပဲြ၌
၀င္ေရာက္ယွဥ္ၿပိဳင္ေဆာင္ ရြက္ၾကသည္။ ျပည္သူတုိ႔၏ ေရြးခ်ယ္မႈကုိ ေလးစားစြာ
ခံယူ၍ တရား၀င္ျပည္သူ႔ကုိယ္စားလွယ္မ်ားအျဖစ္ ရွင္းလင္းျမင္သာစြာ
ရယူအလုပ္အေကၽြးျပဳၾကသည္။ ျပည္သူတုိ႔၏ ေရြးခ်ယ္မႈ၌ အေရးနိမ့္ကာ အေရြးမခံရ
လွ်င္လည္း စိတ္မပ်က္၊ စိတ္မဆုိးဘဲ ေနာက္တစ္ႀကိမ္အတြက္
အေကာင္းဆုံးျပင္ဆင္ၾကသည္။ ထုိသုိ႔ေသာ စနစ္မ်ဳိး အေျခခုိင္မာသည့္
ဒီမုိကေရစီႏုိင္ငံမ်ားတြင္ ႏုိင္ငံေရးတည္ၿငိမ္ကာ
ႏုိင္ငံဖံြ႕ၿဖိဳးတုိးတက္ေရးအတြက္ တက္စုံ၊ ရြက္ကုန္ဖြင့္ႏုိင္ၾကေပသည္။
ဖံြ႕ၿဖိဳးဆဲႏုိင္ငံအခ်ဳိ႕တြင္မူ ဒီမုိကေရစီတည္ေဆာက္မႈ အေျခမခုိင္မီ
အေျခခံဥပေဒျပင္ပမွ လႈပ္ရွားမႈ မ်ားေၾကာင့္ အလူးလူးအလိမ့္လိမ့္ျဖစ္ကာ
ႏုိင္ငံဖံြ႕ၿဖိဳးေရးကုိ စိတ္ေျဖာင့္ေျဖာင့္မေဆာင္ရြက္ႏုိင္ဘဲရွိတတ္ၾက သည္။
အိမ္နီးခ်င္းႏုိင္ငံတခ်ဳိ႕၌ အေရာင္စုံအက်ႌမ်ားျဖင့္ လႈပ္ရွားမႈမ်ား၊
အဓိက႐ုဏ္းမ်ားျဖင့္ ေသြးထြက္ သံယုိမႈမ်ား ျဖစ္ခဲ့ရသည့္ ႏုိင္ငံရွိသကဲ့သုိ႔
ႏုိင္ငံေရးကိစ္ၥကုိ ပါလီမန္အတြင္း၌ မေျဖရွင္းဘဲ လႊတ္ေတာ္ျပင္ပ၌ “ဟာတားလ္”
ေခၚ အလုံးစုံသပိတ္ေမွာက္ပိတ္ဆုိ႔မႈမ်ားျဖင့္
လူအုပ္စုဖဲြ႕ဖိအားေပးမႈမ်ားေၾကာင့္ ႏုိင္ငံစီးပြား ေရးထိခုိက္ခဲ့ရေသာ
ႏုိင္ငံမ်ဳိးလည္း ရွိခဲ့သည္။ ယေန႔ကာလ ျမန္မာႏိုင္ငံ၌ မဲေပးပိုင္ခြင့္ရွိေသာ
ျပည္သူအားလံုး၏ ၉၈ ဒသမ ၁၂ ရာခိုင္ႏႈန္းက မဲေပးခဲ့ၾကၿပီး မဲေပးသူအားလံုး၏
၉၂ ဒသမ ၄၈ ရာခိုင္ႏႈန္းက အတည္ျပဳထားသည့္ အေျခခံဥပေဒလည္း ရွိေနၿပီ။
ထိုအေျခခံဥပေဒႏွင့္အညီ စနစ္တက် က်င္းပခဲ့သည့္ ေရြးေကာက္ပြဲႏွင့္
ေရြးေကာက္တင္ေျမႇာက္ ခံရေသာ ျပည္သူ႔ကိုယ္စားလွယ္အစစ္အမွန္မ်ားလည္း
ရွိေနၿပီျဖစ္သည္။
မၾကာမီကာလ၌ ထိုကိုယ္စား လွယ္မ်ားျဖင့္ ဖြဲ႕စည္းထားသည့္
လႊတ္ေတာ္အဆင့္ဆင့္ႏွင့္ အစိုးရတစ္ရပ္လည္း ထြက္ေပၚလာေတာ့မည္ ျဖစ္ကာ
ဒီမိုကေရစီေခတ္သစ္ အလွည့္အေျပာင္းသို႔ ေရာက္ရွိလာေပေတာ့မည္။
ထိုသို႔ေသာအလွည့္အေျပာင္းကာလ၌ တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္ေခ်ာေခ်ာေမြ႕ေမြ႕ျဖစ္ေစရန္
မ်ားစြာအေရး ပါလွသည္ကို အထူးဆိုဖြယ္မရွိေပ။ ထိုကာလမ်ဳိး ၌ “ေလွကိုမလႈပ္နဲ႔၊
ၿငိမ္ၿငိမ္ေန” 'Don't rock the boat' ဟု အဂၤလိပ္ဘာသာ၌ ဆိုေလ့ရွိၾကသည္။
သို႔ေသာ္ ျမန္မာစကား၌ “ဘုန္းႀကီး႐ူးႏွင့္ ေလွလူး” ဆိုသကဲ့သို႔
လြဲမွားေသာခံယူခ်က္၊ ဦးတည္ခ်က္မ်ားျဖင့္ တမင္သက္သက္ေလွကိုလႈပ္ခါေအာင္
လုပ္ကိုင္ရန္ႀကံစည္လွ်င္ မူ လြန္စြာအႏဿတရာယ္ႀကီးလွေသာ ဆိုးက်ဳိးဆက္မ်ား
ျဖစ္ေပၚလာႏိုင္သည္။ စင္စစ္၌ မ်က္ေမွာက္ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရး အေနအထားမွာ
ဦးခ်ဳိလဲထားကာစ ဆတ္ခ်ဳိႏုကဲ့သို႔ အထိမခံ သိမ္ေမြ႕လွေသာ အေျခအေနရွိေပသည္။
ဤကာလတြင္ အေျခအေနအရပ္ရပ္ကို ယထာဘူတက်က် နက္နက္႐ိႈင္း႐ိႈင္း
က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ နားမလည္ဘဲ မိမိ၏ စိတ္ခံစားမႈမ်ား၊ သူေျပာလူေျပာ ေဘးစကား
မ်ား၊ ငါလုပ္သမွ် လက္ညႇိဳးၫႊန္ရာေရျဖစ္ရမည္ဟူေသာ
ယံုၾကည္မႈလြန္ကဲလမ္းလြဲမႈမ်ားျဖင့္ ေပါ့ေပါ့ တန္တန္တြက္ကာ
ကိုယ့္အက်ဳိးစီးပြား၊ ကိုယ့္အုပ္စုအက်ဳိးစီးပြားအတြက္
အမ်ဳိးသားအက်ဳိးစီးပြားကို ေရရွည္ထည့္သြင္းမစဥ္းစားဘဲ ေလွကိုလႈပ္ခါရန္
ႀကိဳးစားလွ်င္ လိႈင္းေလအၾကား၌ ေလွတစ္စင္းလံုး တစ္စစီၿပိဳကြဲကာ
စံုးစံုးျမဳပ္ရသည့္အေျခအေနမ်ဳိး ေရာက္သြားႏိုင္သည္ကို အထူးသတိျပဳသင့္ေပသည္။
ထို႔ေၾကာင့္ အမွန္တကယ္ႏိုင္ငံအက်ဳိးျပဳထမ္းေဆာင္ရန္
ႏိုင္ငံေရးလုပ္လိုသည္ဆိုလွ်င္ ဒီမိုကေရစီ သေဘာတရားႏွင့္အညီ
အမ်ားလက္ခံထားေသာ အေျခခံဥပေဒမူေဘာင္အတြင္းမွ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း၊
လြတ္လြတ္ကင္းကင္း၊ ႐ိုး႐ိုးသားသား ပါ၀င္ေဆာင္ရြက္သင့္ၾကေပသည္။
၂၀၀၈ ခုႏွစ္ ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံ ဥပေဒ၌ ႏိုင္ငံတကာစံႏႈန္းမ်ားထက္
မေလ်ာ့နည္းဘဲ အင္အားစုမ်ားအားလံုး ႏိုင္ငံေရးပါတီထူေထာင္လႈပ္
ရွားခြင့္ေပးထားသကဲ့သို႔ တိုင္းရင္းသား လူမ်ဳိးစုမ်ားအတြက္လည္း
ထိုက္သင့္ေသာ ကိုယ္ပိုင္ျပ႒ာန္းခြင့္၊ တန္းတူညီမွ်မႈႏွင့္
ကိုယ္ပိုင္ဘာသာစာေပယဥ္ေက်းမႈထိန္းသိမ္းခြင့္စသည့္
စစ္မွန္ေသာျပည္ေထာင္စုပံုစံကို ခ်ထားေပးၿပီးျဖစ္ရာ အေျခခံဥပေဒျပင္ပမွ
၀င္ေရာက္၍ “နငယ္ကိုအၿမီးတပ္” စရာလည္း လိုေတာ့မည္ မဟုတ္ေပ။ ထုိသို႔
မေရာင္ရာကို ဆီလူးျခင္းျဖင့္ စတင္ထူေထာင္စ ႏိုင္ငံသစ္၊ စနစ္သစ္အတြက္
ေကာင္းက်ဳိးထက္ အဆိုး၀န္ထုပ္မ်ားသာ ပိုမိုလာႏိုင္ဖြယ္ရာရွိေၾကာင္း
စိတ္ရင္းေစတနာမြန္ျဖင့္ ၫႊန္ျပ သတိေပးလိုက္ရပါသတည္း။
