သီလေၾကာင္ေတြက ခုတံုးလုပ္
အလားတူပဲ
‘အူမေတာင့္မႇ သီလေစာင့္ႏိုင္တယ္’ဆိုတဲ့ စကားကို အက်င့္ပ်က္ သီလေၾကာင္
ေတြက ခုတံုးလုပ္ၿပီး ထင္ရာစိုင္းတတ္တဲ့ အေၾကာင္းလည္း ေရးဖူးတယ္။
မၾကာခင္ေလး က ေတာင္ ‘ေရကိုသားလို႔ အၾကားမထင္’ ဆိုတဲ့ တစ္ေသြးတည္း
တစ္သားတည္း စည္းလံုးညီ ညြတ္ေရး အညႊန္းစကားဟာ လူအမ်ဳိးမ်ဳိး စိတ္အေထြေထြ
ေလာကမႇာ မျဖစ္ႏိုင္႐ံုသာမက ဒီမို ကေရစီရဲ႕ သေဘာနဲ႔လည္း ဖီလာဆန္႔က်င္
ျဖစ္ေနတဲ့အေၾကာင္း ေရးျဖစ္လိုက္ေသးတယ္။
စကားေနာက္တရားပါ
အစိုးရဆိုတာ
မိဘသဖြယ္ တိုင္းသူျပည္သားမ်ားကို ရင္၀ယ္သားကဲ့သို႔
ေစာင့္ေရႇာက္ရမယ္ဆိုတဲ့ စကားဟာ ပေဒသရာဇ္ မင္းရွင္ဘုရင္မ်ား အုပ္ခ်ဳပ္တဲ့
ေခတ္နဲ႔ လိုက္ေလ်ာညီေထြ ျဖစ္ေပမယ့္ အစိုးရကို ျပည္သူလူထုက
ေရြးေကာက္တင္ေျမႇာက္တဲ့ ဒီမိုကေရစီေခတ္မႇာ မဲဆႏၵရွင္ ျပည္သူ လူထုကသာ
အႂကြင္းမဲ့ အာဏာပိုင္စိုးသူ အႀကီးအမွဴး နာယက မိဘေနရာက ထားရမွာ ျဖစ္ၿပီး
အစိုးရနဲ႔ အစိုးရ၀န္ထမ္းမ်ားက (Public Servant) ျပည္သူ႕အေစခံမ်ားသာ
ျဖစ္ေၾကာင္းကို လည္း ‘အစိုးရက မိဘလား၊ ျပည္သူက မိဘလား’ ဆိုတဲ့ ေခါင္းစဥ္နဲ႔
၁၁-၁၁-၂၀၁၀ ေန႔ထုတ္ ျပည္သူ႕ေခတ္ဂ်ာနယ္မႇာ ေရးခဲ့တယ္။ တခ်ဳိ႕စကားေတြက
‘ပညတ္သြားရာ ဓာတ္သက္ပါ’ ဆိုသလို ျဖစ္ေနတတ္တယ္။ တခ်ဳိ႕က်ေတာ့
စကားလံုးေၾကာင့္ ၀န္ထုပ္၀န္ပိုးႀကီးတစ္ခု ထမ္း ထားရသလို ေလးလံဖိစီးေနေလ့
ရွိတယ္။ အထက္မႇာ ေျပာခဲ့တဲ့ ‘ေရကိုသားလို႔ အၾကား မထင္’တဲ့ ညီညြတ္ေရးဆိုတဲ့
စကားမ်ဳိးဆိုပါေတာ့ တစ္ေသြးတစ္သားတည္း ေပါင္းစည္း ညီ ညြတ္ေရးဆိုတဲ့
စကားလံုးႀကီး ေခါင္းစဥ္ထဲမႇာ အျမစ္ တြယ္ေနေလေတာ့ သေဘာထားမတူ
ကြဲျပားျခားနားတာကို နည္းနည္းေလးမႇ သည္းမခံႏိုင္ေတာ့ဘဲ မတူတာမွန္သမွ်
ရန္ဘက္ ပဋိ ပကၡလို႔ မႇတ္ယူလိုက္ေတာ့တယ္။ ေရွးစကားေတြ၊ စကားပံုေတြဆိုတာ
ေရွးေခတ္က ပညာရွိႀကီး ေတြ ေျပာခဲ့ၾက ေရးခဲ့ၾကတာေတြပါ။ ကာလၾကာေညာင္းေတာ့
ေနာက္လူေတြက စကားပံုေတြလို႔ သတ္မႇတ္လိုက္ၾကတာ ျဖစ္တယ္။ ေရွးလူႀကီးေတြ
သူ႔ေခတ္သူ႕အခါမႇာ သူတို႔ တာ၀န္ေက်ခဲ့ ၾကသလို အခုႏႇစ္ဆယ့္တစ္ရာစု
လူသားေတြလည္း ေနာင္လာေနာက္သားေတြ အတြက္ ဆို႐ိုး စကားေတြ၊ စကားပံုေတြ
ခ်န္ထားရစ္ၾကရမႇာ မဟုတ္ဘူးလား . . .
ပညတ္ေနာက္ဓာတ္လိုက္
လူတစ္ကိုယ္
စိတ္တစ္မ်ဳိးဆိုတာ သဘာ၀တရားက ဖန္တီးေပးလိုက္တာပဲ။ မိဘနဲ႔ သားသမီး ေတာင္မႇ
စိတ္ဓာတ္တစ္ထပ္တည္းက်တယ္လို႔ ရွိမွမရွိတာ။ ဒါကို လူတုိင္းသိေနၾကတယ္။ သိေပ
မယ့္ တစ္ေသြးတစ္သားတည္း ေရကိုသားလို႔ အၾကားမထင္သလို ေပါင္းစည္းညီညြတ္ရမယ္
ဆိုတဲ့ ပညတ္ေနာက္ကို ဓာတ္ကလိုက္သြားတဲ့ သေဘာေၾကာင့္ မတူကြဲျပား
ျခားနားမႈကို လက္ မခံႏိုင္ေအာင္ ျဖစ္ေနၾကတယ္။ သည္းမခံႏိုင္ရာက
တစ္ဆင့္တက္ေတာ့ ‘ငါနဲ႔မတူ ငါ့ရန္သူ’ ျဖစ္ သြားၾကေရာ။ ဒီလိုနဲ႔ပဲ ကမၻာႀကီး
တစ္ခုလံုးမွာ ပဋိပကၡေတြ ႀကီးသထက္ ႀကီးထြားၿပီး စစ္မီးေတြ
မၿငိမ္းႏိုင္ေအာင္ ျဖစ္ေနၾကတာ။
ျမန္မာမွန္းသိေအာင္
ေရွး႐ိုးစဥ္လာ
ဓေလ့စ႐ိုက္ေတြနဲ႔ ယဥ္ေက်းမႈေတြကို ထိန္းသိမ္း ေစာင့္ေရႇာက္ရမယ္ ဆိုတာ
မႇန္ တယ္။ ဒါေပမဲ့ ေရွး႐ိုးစဥ္လာေတြအတိုင္း အားလံုးလိုက္လုပ္ရမယ္၊
ေျပာဆိုရမယ္၊ က်င့္သံုး ရ မယ္ လို႔ေတာ့ အဓိပၸာယ္ မေကာက္သင့္ဘူး။
ျပတိုက္ထဲမႇာ ထိန္းသိမ္းထားသင့္တာ တခ်ဳိ႕ကို ထိန္းသိမ္း ေစာင့္ေရွာက္ၿပီး
တခ်ဳိ႕ကိုေတာ့ က်မ္းစာအုပ္ေတြထဲမႇာပဲ သိမ္းထားသင့္တယ္။ ႏႇစ္
ဆယ့္တစ္ရာစုေခတ္အထိ ေခတ္မီေနေသးတဲ့ ေရႇး႐ိုးစဥ္လာေတြ၊ ယဥ္ေက်းမႈေတြကိုေတာ့
ျမန္မာပီသေအာင္၊ ျမန္မာမႇန္း သိေအာင္ ဆက္လက္သံုးစြဲၿပီး ရႇင္သန္ေနေအာင္
လုပ္ၾကရမယ္။ ဒါမွ ကမၻာ့အလယ္မႇာ ျမန္မာဆိုၿပီး တင့္တယ္ ၀င့္ႂကြားႏိုင္မွာ
ျဖစ္တယ္။
ဆင္ေျခမေပးနဲ႔
ႏႇစ္ဆယ့္တစ္ရာစုကို
အမီလိုက္ဖို႔ဆိုၿပီး တိုးတက္တဲ့ သူမ်ားႏိုင္ငံေတြဆီက အရာမႇန္သမွ်ကို
စကားအသံုးအႏႈန္းကစ ယူသံုးေနလို႔ မျဖစ္ပါဘူး။ ေနာက္ဆံုးေပၚ
ေခတ္မီနည္းပညာေတြနဲ႔ ပတ္ သက္တဲ့ စကားလံုး ေ၀ါဟာရေတြကို ဘာသာျပန္လို႔ မရဘူး
ဆိုတဲ့ ဆင္ေျခမ်ဳိးေပးၿပီး ဆင္ ေ၀ွ႕ရန္ေရႇာင္ လုပ္ဖို႔ မစဥ္းစားပါနဲ႔။ ဒီ
ဆင္ေျခမ်ဳိးေတြနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး လြန္ခဲ့တဲ့ ႏႇစ္ေပါင္း မ်ား စြာ ကတည္းက
ဆရာႀကီး ဦးေဖေမာင္တင္က ေျပာခဲ့ၿပီးသားပါ။ အင္မတန္ ခက္ခဲနက္နဲလႇတဲ့
ဗုဒၶျမတ္စြာဘုရားရဲ႕ တရားေတာ္ေတြကိုေတာင္ ျမန္မာလို ဘာသာျပန္ႏိုင္ပါလ်က္နဲ႔
ေလာကီ ပညာရပ္ေတြကို ဘာသာျပန္လို႔ မရဘူးဆိုတာ မရွိပါဘူးလို႔ ဆရာႀကီးက
ေျပာခဲ့ပါတယ္။
ဘာခ်န္ထားခဲ့မွာလဲ
ကြၽန္ေတာ္တို႔
အပ်င္းထူၿပီး ႀကိဳးစားအားထုတ္မႈ မျပဳၾကလို႔သာ ဘာသာမျပန္ႏိုင္တာပါ။ ေရွး
စကားေတြ၊ စကားပံုေတြဆိုတာ ေရႇးေခတ္က ပညာရႇိႀကီးေတြ ေျပာခဲ့ၾက ေရးခဲ့ၾကတာ
ေတြပါ။ ကာလၾကာေညာင္းေတာ့ ေနာက္လူေတြက စကားပံုေတြ လို႔ သတ္မႇတ္လိုက္ၾကတာ
ျဖစ္တယ္။ ေရွးလူႀကီးေတြ သူ႕ေခတ္သူ႕အခါမႇာ သူတို႔ တာ၀န္ေက်ခဲ့ၾကသလို အခု
ႏႇစ္ဆယ့္တစ္ရာစု လူသားေတြလည္း ေနာင္လာေနာက္သားေတြအတြက္ ဆို႐ိုးစကားေတြ၊
စကားပံုေတြ ခ်န္ထား ရစ္ၾကရမႇာ မဟုတ္ဘူးလား။ ကဲကြၽန္ေတာ္တို႔ ဘာေတြ
ခ်န္ထားခဲ့ၾကမႇာလဲ။
လူထုစိန္၀င္း
